Warsztaty stwarzają osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. Realizacja tego celu przez warsztaty odbywa się przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej, zmierzających do rozwijania u uczestników warsztatów:
- umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej,
- psychofizycznych sprawności oraz umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym albo podjęcie pracy.
Całokształt terapii zmierza również w kierunku integracji uczestników ze środowiskiem, nabywania umiejętności komunikacji, nawiązywania poprawnych relacji w grupie, kształtowania samodzielności oraz poznawania norm i zasad społecznie obowiązujących. Prace podopiecznych wystawiane są na różnych kiermaszach i konkursach. Program rehabilitacji społecznej obejmuje również kształtowanie zaradności w zakresie adekwatnego zachowania w instytucjach użyteczności publicznej. W warsztatach odbywają się również zajęcia z rehabilitacji ruchowej prowadzonej przez fizykoterapeutę. Wszyscy uczestnicy WTZ są pod opieką psychologa i pielęgniarki.
Nasze osiągnięcia
- umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej,
- psychofizycznych sprawności oraz umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym albo podjęcie pracy.
Całokształt terapii zmierza również w kierunku integracji uczestników ze środowiskiem, nabywania umiejętności komunikacji, nawiązywania poprawnych relacji w grupie, kształtowania samodzielności oraz poznawania norm i zasad społecznie obowiązujących. Prace podopiecznych wystawiane są na różnych kiermaszach i konkursach. Program rehabilitacji społecznej obejmuje również kształtowanie zaradności w zakresie adekwatnego zachowania w instytucjach użyteczności publicznej. W warsztatach odbywają się również zajęcia z rehabilitacji ruchowej prowadzonej przez fizykoterapeutę. Wszyscy uczestnicy WTZ są pod opieką psychologa i pielęgniarki.
Nasze osiągnięcia
NASZ PATRON
Błogosławiony biskup Leon Wetmański (1886 - 1941), syn Adama i Korduli z Chądzyńskich. Biskup sufragan płocki. Urodził się w Żurominie 10 kwietnia 1886 r., w latach 1895 - 1900 uczęszczał do miejscowej szkoły początkowej. Od 1902 r. uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Skępem - Wymyślinie, skąd w 1905 r. został usunięty za udział w strajku uczniowskim przeciw przymusowej rusyfikacji. W 1906 r. zdał egzamin gimnazjalny w Płocku i został przyjęty do Seminarium Duchownego, którego rektorem był ks. Antoni Nowowiejski. Wyświęcony na kapłana 23 czerwca 1912 r.W 1918 r. Wetmański powrócił do Płocka, gdzie otrzymał funkcję ojca duchownego i profesora seminarium. Dnia 19 grudnia 1927 r. otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji płockiej, sakrę przyjął 22 kwietnia. W 1930 roku założył Katolickie Towarzystwo Dobroczynności "Caritas" oraz Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia. 28 lutego 1940 r. został aresztowany przez hitlerowskiego okupanta i osądzony w Słupnie. Po rocznym internowaniu w nocy z 6 na 7 marca 1941 roku został przewieziony do Płocka, a następnie do obozu śmierci w Działdowie. Tam poniósł śmierć męczeńską prawdopodobnie 10 października 1941 roku. Ciała nigdy nie odnaleziono. Ojciec święty Jan Paweł II beatyfikował biskupa Leon Wetmańskiego w gronie 108 Męczenników II wojny światowej.
Błogosławiony biskup Leon Wetmański (1886 - 1941), syn Adama i Korduli z Chądzyńskich. Biskup sufragan płocki. Urodził się w Żurominie 10 kwietnia 1886 r., w latach 1895 - 1900 uczęszczał do miejscowej szkoły początkowej. Od 1902 r. uczył się w Seminarium Nauczycielskim w Skępem - Wymyślinie, skąd w 1905 r. został usunięty za udział w strajku uczniowskim przeciw przymusowej rusyfikacji. W 1906 r. zdał egzamin gimnazjalny w Płocku i został przyjęty do Seminarium Duchownego, którego rektorem był ks. Antoni Nowowiejski. Wyświęcony na kapłana 23 czerwca 1912 r.W 1918 r. Wetmański powrócił do Płocka, gdzie otrzymał funkcję ojca duchownego i profesora seminarium. Dnia 19 grudnia 1927 r. otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji płockiej, sakrę przyjął 22 kwietnia. W 1930 roku założył Katolickie Towarzystwo Dobroczynności "Caritas" oraz Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia. 28 lutego 1940 r. został aresztowany przez hitlerowskiego okupanta i osądzony w Słupnie. Po rocznym internowaniu w nocy z 6 na 7 marca 1941 roku został przewieziony do Płocka, a następnie do obozu śmierci w Działdowie. Tam poniósł śmierć męczeńską prawdopodobnie 10 października 1941 roku. Ciała nigdy nie odnaleziono. Ojciec święty Jan Paweł II beatyfikował biskupa Leon Wetmańskiego w gronie 108 Męczenników II wojny światowej.
